Χειρουργική εξαγωγή έγκλειστων δοντιών

Έγκλειστο ονομάζεται το δόντι που δεν έχει αναπτυχθεί κανονικά με αποτέλεσμα να μην ανατείλει και να παραμείνει μέσα στο οστό.

Τα δόντια που κατεξοχήν παραμένουν έγκλειστα είναι φρονιμίτες. Ο φυσιολογικός χρόνος ανατολής για τους φρονιμίτες είναι η ύστερη εφηβεία, δηλαδή η ηλικία των 17-18 χρόνων.

Επειδή όμως τότε όλα τα υπόλοιπα δόντια έχουν ήδη αναπτυχθεί κανονικά, δεν υπάρχει αρκετός χώρος ώστε οι φρονιμίτες να αναδυθούν ομαλά.

Οι έγκλειστοι φρονιμίτες μπορεί να καταστρέψουν το διπλανό δόντι λόγω της πίεσης που του ασκούν, να προκαλέσουν φθορά στο οστό, κύστεις κ.ά.. Γι’ αυτό πολλές φορές πρέπει να εξάγονται με μια μικροχειρουργική επέμβαση.

Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και είναι ανώδυνη. Μετεγχειρητικά κάποιες ενοχλήσεις είναι αναμενόμενες αλλά η επούλωση δεν διαρκεί πολύ.

Σε κάθε περίπτωση θα εκτιμήσουμε την κατάσταση με κλινική εξέταση και ακτινογραφία, ώστε να προτείνουμε την καλύτερη επιλογή για εσάς.

Χειρουργική αποκάλυψη εγκλείστων κυνοδόντων

Οι κυνόδοντες της άνω γνάθου είναι το δεύτερο συχνότερα έγκλειστο  δόντι μετά τους φρονιμίτες. Σε αντίθεση όμως με τους φρονιμίτες, δεν μπορούμε να εξαγάγουμε έναν κυνόδοντα. Η παρουσία τους στο στόμα είναι απολύτως απαραίτητη τόσο για λειτουργικούς όσο και για αισθητικούς λόγους.

Φυσιολογικά οι κυνόδοντες ανατέλλουν στην ηλικία των 12-13 ετών. Κάποιες φορές όμως τα νεογιλά δόντια παραμένουν για περισσότερο καιρό και ο μόνιμος κυνόδοντας βρίσκεται έγκλειστος και συνήθως με λανθασμένη φορά ανατολής.

Σε αυτή την περίπτωση επεμβαίνουμε χειρουργικά για να αποκαλύψουμε τον κυνόδοντα και να μπορέσουμε να τον μετακινήσουμε ορθοδοντικά στη σωστή του θέση. Μετά την αποκάλυψη τοποθετούμε ένα σιδεράκι στο δόντι και με τη συνεχή πίεση που αυτό ασκεί, καθοδηγεί τον κυνόδοντα στην επιθυμητή θέση.

Καλό είναι να γίνεται η επέμβαση όσο το δυνατό νωρίτερα, γιατί μετά την ενηλικίωση η όλη διαδικασία συνήθως είναι πιο χρονοβόρα.

Χειρουργική αφαίρεση κύστεων γνάθων και μαλακών ιστών

Οι κύστεις είναι κοιλότητες που περιέχουν υγρό και συνήθως αναπτύσσονται στην άκρη της ρίζας ενός δοντιού.

Συνδέεται σχεδόν πάντα με κάποια παθολογία του συγκεκριμένου δοντιού, όπως τερηδόνα, περιοδοντίτιδα ή τραυματισμό που μπορεί να προκαλέσουν μόλυνση του νεύρου.

Οι κύστεις δεν παρουσιάζουν στην αρχή αισθητά συμπτώματα αλλά σταδιακά μεγαλώνουν. Πολύ συχνά η διόγκωσή τους συνοδεύεται με φλεγμονή, απόστημα ή οίδημα που προκαλούν πόνο.

Αν η κύστη μεγαλώσει πολύ, μπορεί να προκαλέσει καταστροφή του οστού και απώλεια γειτονικών δοντιών λόγω της πίεσης που τους ασκείται.

Όταν η κύστη είναι σχετικά μικρή και οφείλεται σε χαλασμένο δόντι, η αντιμετώπιση είναι συνήθως συντηρητική και εφαρμόζεται ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση). Αν παρόλα αυτά η κύστη επιμείνει ή είναι μεγάλη ή δεν προέρχεται από κάποια παθολογία του δοντιού, τότε πρέπει να γίνει εκπυρήνιση, δηλαδή να αφαιρεθεί ολικά.Το δόντι που έχει προκαλέσει την κύστη είτε αφαιρείται είτε υποβάλλεται σε ακρορριζεκτομή.

Κύστεις μπορεί να αναπτυχθούν και στους μαλακούς ιστούς (ούλα). Ανάλογα με την παθολογία και την επιμονή των συμπτωμάτων, ίσως χρειαστεί να αφαιρεθούν και αυτές χειρουργικά.

Αφαίρεση επουλίδων-υπερπλασιών

Αφαίρεση επουλίδων

Οι επουλίδες είναι μικρές διογκώσεις των ούλων που μπορούν να δημιουργηθούν από διάφορα αίτια (επουλίδες κυήσεως, τοπικές φλεγμονές, τεχνητές οδοντοστοιχίες κλπ).

Όταν κριθεί απαραίτητο από τον οδοντίατρο τότε αφαιρούνται με τοπική αναισθησία.

Αφαίρεση  υπερπλασιών

Σε ορισμένες περιπτώσεις τα ούλα εμφανίζονται παχιά και διογκωμένα, σε τέτοιο βαθμό ώστε να καλύπτουν σημαντικό μέρος της επιφάνειας του δοντιού. Η διόγκωση αυτή των ούλων μπορεί να είναι απλά ιδιαιτερότητα του οργανισμού, να οφείλεται στη χρόνια λήψη ορισμένων φαρμάκων  ή να αποτελεί αντίδραση σε χρόνιο τραυματισμό σε συνδυασμό με πλημμελή στοματική υγιεινή (π.χ. κατά την ορθοδοντική θεραπεία).

Σε ορισμένες περιπτώσεις τα δόντια καλύπτονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τα ούλα, με αποτέλεσμα τα δόντια να φαίνονται κοντά και όταν χαμογελάμε να φαίνεται μεγάλο μέρος μαλακών ιστών. Πρόκειται για το λεγόμενο «ουλικό χαμόγελο».

Αυτοί οι πλεονάζοντες μαλακοί ιστοί μπορούν να αφαιρεθούν ανώδυνα και γρήγορα με την τεχνική της ουλεκτομής. Παράλληλα επανασχεδιάζεται το περίγραμμα των ούλων γύρω από τα δόντια, ώστε το χαμόγελο να γίνει συμμετρικό και αρμονικό.

Ακρορριζεκτομή

Η ακρορριζεκτομή είναι μια ενδοδοντική μικροχειρουργική επέμβαση.

Είναι απαραίτητη στην περίπτωση που ο ιστός γύρω από τη ρίζα του δοντιού παρουσιάζει φλεγμονή λόγω αποτυχημένης απονεύρωσης. Αν δεν γίνει ακρορριζεκτομή, το δόντι θα πρέπει να αφαιρεθεί.

Αρχικά κάνουμε μια τομή στο ούλο, στο ύψος της ρίζας του δοντιού. Για να αποκαλυφθεί η ρίζα αφαιρούμε και ένα μέρος του ιστού.

Στη συνέχεια αφαιρούμε την άκρη ρίζας μαζί με τους μολυσμένους ιστούς ή που την περιβάλλουν και την κύστη (αν υπάρχει).

Η υπόλοιπη ρίζα καθαρίζεται και σφραγίζεται με ένα ειδικό, βιοσυμβατό υλικό. Το υλικό αυτό δεν επιτυγχάνει μόνο την έμφραξη αλλά βοηθά και στην ανάπλαση του οστού που μπορεί να έχει αφαιρεθεί.

Τέλος, το τμήμα του ούλου που είχε αφαιρεθεί αρχικά επανατοποθετείται πάνω στη ρίζα και στερεώνεται με ράμματα. Τα ράμματα βγαίνουν μετά από λίγες ημέρες.

Η διαδικασία ολοκληρώνεται σε μία ημέρα, δεν διαρκεί πολύ και έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας.

Σύγκλειση στοματοκολπικής επικοινωνίας

Στοματοκολπική επικοινωνία είναι μια παθολογική κατάσταση όπου προκύπτει επικοινωνία ανάμεσα στη στοματική κοιλότητα και το ιγμόρειο.

Τα ιγμόρεια είναι κοιλότητες με αέρα στην άνω γνάθο, ένα σε κάθε πλευρά, κάτω από το μάτι και πάνω από τις ρίζες των τεσσάρων τελευταίων άνω δοντιών. Τα ιγμόρεια επικοινωνούν με τη μύτη αλλά όχι φυσικά και με το στόμα.

Κάποιες φορές όμως οι ρίζες ενός από τα δόντια που βρίσκονται κάτω από το ιγμόρειο είτε βρίσκονται πολύ κοντά στο έδαφος του ιγμόρειου είτε προβάλουν μέσα σε αυτό. Αν λοιπόν χρειαστεί να αφαιρεθεί ένα τέτοιο δόντι, αμέσως μετά την εξαγωγή εγκαθίσταται επικοινωνία του στόματος με το ιγμόρειο διαμέσου του ελλείμματος από την εξαγωγή.

Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, στόμα-ιγμόρειο-μύτη βρίσκονται σε επικοινωνία. Τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας περνούν στο ιγμόρειο και μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή ιγμορίτιδα.

Για να κλείσουμε αυτό το ανοιχτό κανάλι μεταξύ στόματος και ιγμορείου, καλύπτουμε το στόμιο της επικοινωνίας με τμήμα του βλεννογόνο που συρράπτεται εκεί ή με άλλες τεχνικές. Η θεραπεία γίνεται σε συνδυασμό με αντιβίωση και αποσυμφορητικά.